Οι Φιλικοί, μαζί με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, μαζεύτηκαν για να εκτιμήσουν την κατάσταση και αναλόγως να πράξουν.
Στη σύσκεψη αυτή(Ισμαήλι 7-10-1820) υπήρχαν διαφωνίες και εντάσεις για το αν θα πρέπει να ξεκινήσει η επανάσταση και από πού.
Οι περισσότεροι( Περραιβός, Κορφινός κλπ) στάθηκαν στο "ανέτοιμο ακόμη Έθνος", αλλά τελικά υπερίσχυσε η αντίθετη γνώμη με πρωταγωνιστή τον Παπαφλέσσα, της άμεσης έναρξης του Αγώνα και της καθόδου του Παπαφλέσσα στην Πελοπόννησο για να ξεσηκώσει τους Έλληνες, αφού πίστευε ότι ποτέ ξένη δύναμη δε θα βοηθούσε την Ελλάδα και ό,τι ήταν να κάνει η Ελλάδα θα έπρεπε να το κάνει μόνη της.
Λίγο αργότερα αποφασίστηκε και η έναρξη της Επανάστασης από τη Μολδοβλαχία. Οι λόγοι ήταν οι εξής:
1. η διοίκηση της περιοχής βρισκόταν στα χέρια Φαναριωτών
2. σύμφωνα με συνθήκη(1812) οι Τούρκοι δε μπορούσαν να μπουν με στρατό
σε αυτές τις περιοχές
3. ο Ελληνισμός της περιοχής ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση
4. οι Τούρκοι θα αναγκάζονταν να διασπάσουν τις δυνάμεις τους, στέλνοντας
τμήματα του στρατού προς το Βορρά και έτσι θα ήταν πιο εύκολη η
εξέγερση στην Πελοπόννησο
5. επίσης πάντα υπήρχε η ελπίδα ότι η Ρωσία θα βοηθούσε τον αγώνα των
Ελλήνων
Το Φεβρουάριο του 1821 λοιπόν ο Υψηλάντης πέρασε από τη Ρωσία στη Μολδαβία και έφτασε στην πρωτεύουσά της, το Ιάσιο, ξεκινώντας την Επανάσταση.
Όμως δεν άρχισαν να φανούν οι πρώτες δυσκολίες. Ο Τσάρος όχι μόνο δε βοήθησε αλλά επέτρεψε και στα τουρκικά στρατεύματα να περάσουν στις ηγεμονίες και τέλος διέγραψε και τον Υψηλάντη από τον κατάλογο των αξιωματικών. Επίσης ούτε οι ντόπιοι κάτοικοι βοήθησαν τον αγώνα, όπως πίστευαν οι Φιλικοί. Τότε ο Υψηλάντης προχώρησε προς τα νότια μαζί με τους 2.000 άνδρες που συγκέντρωσε. Στο Βουκουρέστι συγκρότησε τον Ιερό λόχο που αποτελούνταν από Έλληνες φοιτητές ευρωπαϊκών πανεπιστημίων.
Οι δυσκολίες όμως έγιναν ακόμα εντονότερες όταν ο Πατριάρχης αναγκάστηκε να αφορίσει τον Υψηλάντη και το κίνημά του γιατί φοβόταν αντίποινα από τους Τούρκους, πράγμα που άρχισε να γίνεται εντονότερο όσο κρατούσε η εξέγερση.
Έτσι οι Έλληνες με λίγες δυνάμεις, χωρίς βοήθεια, έδωσαν την αποφασιστική μάχη στο Δραγατσάνι(2 Ιουνίου 1821), όπου οι περισσότεροι από τους Ιερολοχίτες (200 από τους 373) σκοτώθηκαν.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε μετά από 6 χρόνια(1827). Μάλιστα μετά από δύο μήνες πέθανε στη Βιέννη(1828), αφού η υγεία του είχε κλονιστεί. Σήμερα βρίσκεται εκεί ο τάφος του μεγάλου αυτού αξιωματικού
Κάποιοι άλλοι γενναίοι αγωνιστές (Γιωργάκης Ολύμπιος με 350 άνδρες) κλείστηκαν στη Μονή Σέκου, όπου οι υπερασπιστές Έλληνες αντιμετώπισαν γενναία τους πολυάριθμους Τούρκους, στις 9 Σεπτεμβρίου 1821 ο Γιωργάκης Ολύμπιος μαζί με 11 πιστούς έβαλε φωτιά στα βαρέλια πυρίτιδας που υπήρχαν και ανατινάχτηκαν όλοι στον αέρα μαζί με τους Τούρκους που βρέθηκαν κοντά.
Έτσι επαναλήφθηκε μετά από 20 περίπου χρόνια μια άλλη παρόμοια πράξη.
Θυμάσαι πού είχε γίνει κάτι ανάλογο;
Έτσι η επανάσταση στη Μολδοβλαχία που κράτησε μόνο 7 μήνες είχε αυτή την τραγική κατάληξη, όμως είχε και τα θετικά της.
- Συγκεκριμένα ο αντιπερισπασμός, που προέβλεπε το σχέδιο πέτυχε αφού οι Τούρκοι έστειλαν στη Μολδοβλαχία αρκετό στρατό, διασπώντας τις δυμάμεις τους και δίνοντας τη δυνατότητα στους Έλληνες της Πελοποννήσου να ξεσηκωθούν αφού ήδη από το Μάρτιο του 1821 είχαν ξεσπάσει πολλά μεμονωμένα στην αρχή και οργανωμένα στη συνέχεια επαναστατικά κινήματα.
