Για να εξαπλωθεί και να εδραιωθεί η επανάσταση θα έπρεπε να υπήρχε μια κυβέρνηση που να την κατευθύνει. Οι ως τότε τοπικές κυβερνήσεις δε μπορούσαν να ελέγξουν τον Αγώνα σε στεριά και θάλασσα γιατί είχαν τοπικιστικό χαρακτήρα και έτσι ήταν αρνητικές για τον Αγώνα.
Συγκεκριμένα υπήρχαν οι "Τοπικοί Οργανισμοί"(όπως λέγονταν) :
Στα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης έγιναν εκλογές για δύο εθνοσυνελεύσεις.
Η πρώτη, που έγινε το Δεκέμβριο του 1821 στο χωριό Πιάδα, κοντά στην αρχαία Επίδαυρο, ψήφισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα, το λεγόμενο "προσωρινό" κήρυξε την ανεξαρτησία των Ελλήνων και εξέλεξε δυο σώματα: τη βουλή(βουλευτικό) και την κυβέρνηση(νομοτελεστικό). Υπήρξε δε, το προοδευτικότερο σύνταγμα σε όλη την Ευρώπη, μια και ήταν το μόνο αβασίλευτο πολίτευμα της εποχής εκείνης.
Ανάμεσα στους προκρίτους και τους στρατιωτικούς (60 στο σύνολο) υπήρξαν αντιζηλίες και διαφορετικές απόψεις. Οι μεν πρόκριτοι πίστευαν ότι έπρεπε να ελέγχουν την κατάσταση όπως και πριν την Επανάσταση, αγνοώντας ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει και οι δε στρατιωτικοί ήθελαν και αυτοί να έχουν μερίδιο στην εξουσία, αφού αυτοί ουσιαστικά ελευθέρωσαν τη χώρα, αγνοώντας ότι δεν είναι το ίδιο εύκολο να διοικείς μια χώρα όπως όταν πολεμάς.
Κύριος στόχος των πολιτικών υπήρξε ο Δ. Υψηλάντης και είναι γεγονός ότι οι Φαναριώτες Μαυροκορδάτος - Νέγρης - Καρατζάς το κατόρθωναν συχνά, σε βάρος βέβαια του Αγώνα.
Επειδή τα προβλήματα δε λύθηκαν με την Α΄Εθνοσυνέλευση, έγινε και η Β΄στο Άστρος της Κυνουρίας (29/3-18/4/1823). Σ' αυτήν οι αντιζηλίες μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών έγιναν εντονότερες. Τελικά επικράτησαν οι πολιτικοί, αλλά έγινε φανερό ότι χάθηκαν η ομόνοια και η ομοψυχία μεταξύ των Ελλήνων, δίνοντας όμως σε όλους να καταλάβουν ότι είναι αναγκαία να υπάρχουν σε ένα λαό αυτά τα ιδανικά για να μπορεί αυτός να μεγαλουργήσει
- η Πελοποννησιακή Γερουσία για την Πελοπόννησο
- η Γερουσία για τη Δυτική Στερεά Ελλάδα και
- ο Άρειος Πάγος για την Ανατολική Στερεά
Στα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης έγιναν εκλογές για δύο εθνοσυνελεύσεις.
Η πρώτη, που έγινε το Δεκέμβριο του 1821 στο χωριό Πιάδα, κοντά στην αρχαία Επίδαυρο, ψήφισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα, το λεγόμενο "προσωρινό" κήρυξε την ανεξαρτησία των Ελλήνων και εξέλεξε δυο σώματα: τη βουλή(βουλευτικό) και την κυβέρνηση(νομοτελεστικό). Υπήρξε δε, το προοδευτικότερο σύνταγμα σε όλη την Ευρώπη, μια και ήταν το μόνο αβασίλευτο πολίτευμα της εποχής εκείνης.
Η πρώτη σελίδα του "προσωρινού πολιτεύματος",από την πρώτη έκδοση το 1822
Η σφραγίδα του Εκτελεστικού και του Βουλευτικού, που εικονίζουν και οι δύο, παράσταση της θεάς Αθηνάς
Ανάμεσα στους προκρίτους και τους στρατιωτικούς (60 στο σύνολο) υπήρξαν αντιζηλίες και διαφορετικές απόψεις. Οι μεν πρόκριτοι πίστευαν ότι έπρεπε να ελέγχουν την κατάσταση όπως και πριν την Επανάσταση, αγνοώντας ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει και οι δε στρατιωτικοί ήθελαν και αυτοί να έχουν μερίδιο στην εξουσία, αφού αυτοί ουσιαστικά ελευθέρωσαν τη χώρα, αγνοώντας ότι δεν είναι το ίδιο εύκολο να διοικείς μια χώρα όπως όταν πολεμάς.
Κύριος στόχος των πολιτικών υπήρξε ο Δ. Υψηλάντης και είναι γεγονός ότι οι Φαναριώτες Μαυροκορδάτος - Νέγρης - Καρατζάς το κατόρθωναν συχνά, σε βάρος βέβαια του Αγώνα.
