Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας πολλοί Έλληνες δεν άντεχαν τον Τουρκικό ζυγό, να πληρώνουν φόρους και να υποτάσσονται στο παιδομάζωμα και ανέβαιναν στα βουνά και γίνονταν ληστές. Οι Αρχές τους αντιμετώπιζαν σαν κακούργους ο απλός λαός όμως τους θαύμαζε για το θάρρος τους και την παλικαριά τους. Αυτοί ονομάστηκαν κλέφτες και θεωρήθηκαν λαϊκοί ήρωες.
Οι Τούρκοι για να τους αντιμετωπίσουν οργάνωσαν ειδικά τμήματα, τους αρματολούς, που αναλάμβαναν τη φύλαξη μιας περιοχής που λεγόταν αρματολίκι.
Πολλές φορές για να υποτάξουν οι Τούρκοι κάποιους κλέφτες τους έδιναν το αρματολίκι περιοχής και έδιωχναν πολλούς αρματολούς, αν καταλάβαιναν ότι βοηθάνε κλέφτες. Έτσι κλέφτης και αρματολός πολλές φορές ταυτίζονταν και έφτασε να σημαίνουν το ίδιο πράγμα.
Κάθε ομάδα κλεφτών είχε δικό της μπαϊράκι(σημαία), τον καπετάνιο, το πρωτοπαλίκαρο και τους ψυχογιούς( ανήλικα κλεφτόπουλα).Κρύβονταν σε δυσκολοπάτητα μέρη, τα λημέρια και έβαζαν σκοπιές, τα καραούλια.
"Κλέφτες και αρματολοί" Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Π. Βρέλλη(Ιωάννινα) Κατά τις συγκρούσεις τους με τους Τούρκους εφάρμοζαν την τακτική του κλεφτοπόλεμου(αιφνιδιασμός - ενέδρες - κρύψιμο), ενώ σε επιθέσεις των Τούρκων αμύνονταν με ταμπούρια(φυσικά ή τεχνητά οχυρώματα)
Η ζωή τους ήταν πάντα συνεχόμενη άσκηση με τρέξιμο, πήδημα, λιθάρι, σημάδι αλλά και γλέντι, χορό σε περιόδους ειρήνης
Τους κλέφτες ύμνησαν ο Ρήγας και ο Μακρυγιάννης(τους ονόμασε "μαγιά" της λευτεριάς γιατί αποτέλεσαν τον κεντρικό πυρήνα των αγωνιστών της λευτεριάς) αλλά κυρίως ο ελληνικός λαός που έπαιρνε κουράγιο από αυτούς, τους θεωρούσε προστάτες του και τους ύμνησε με τα δημοτικά τραγούδια.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΛΕΦΤΑΡΜΑΤΟΛΟ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ , ΤΟΝ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
