Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες είχαν την ανάγκη να μιλάνε για τους καημούς, τους πόθους και τις ελπίδες τους. Επειδή όμως οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο, κατέφευγαν σε συμβολικές φράσεις και τραγούδια που μπορούσαν να ερμηνευτούν διαφορετικά.
Με όλα αυτά οι Έλληνες καλλιεργούσαν το εθνικό συναίσθημα και πίστευαν πως δε θα αργούσε η μέρα της λευτεριάς.
Έτσι φράσεις της Εκκλησίας όπως "Χριστός Ανέστη", "Καλή Ανάσταση" ή Δημοτικά τραγούδια όπως " Ένας αϊτός περήφανος" (κάνε κλικ ΕΔΩ και πάτησε από την πρώτη λίστα των τραγουδιών το Νο 116 για να το ακούσεις)
ή παραδόσεις όπως της "Γοργόνας" είχαν συμβολικό χαρακτήρα και εκφράζανε την αισιοδοξία πως ο Ελληνισμός δε θα χαθεί.
Το έργο του Ν. Καζαντζάκη " Ο καπετάν Μιχάλης" έχει έντονα αυτά τα στοιχεία της παράδοσης και του ένοπλου αγώνα για την απελευθέρωση στην Κρήτη.
ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
