ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Το 1912 οι βαλκανικοί λαοί βρέθηκαν μπροστά σε ένα μεγάλο κίνδυνο: Οι Νεότουρκοι μετά την επιτυχία του κινήματός τους το 1908 προσπάθησαν να εκτουρκίσουν τα έθνη που βρισκόταν κάτω από το ζυγό της οθωμανικής αυτοκρατορίας.Μπροστά σε αυτή την απειλή τα 4 χριστιανικά βαλκανικά κράτη Σερβία, Βουλγαρία, Μαυροβούνιο και Ελλάδα συμμάχησαν και κήρυξαν τον πόλεμο από κοινού στην Τουρκία.

Πρωθυπουργός και υπουργός στρατιωτικών αυτή την περίοδο στην Ελλάδα ήταν ο Ε. Βενιζέλος ο οποίος είχε φροντίσει για την καλή οργάνωση και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων. Στο θρόνο βρισκόταν ο Γεώργιος ο Α΄.

Με την κήρυξη του πολέμου ο διάδοχος Κωνσταντίνος, γιος του βασιλιά Γεωργίου, και αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων κινήθηκε με τα στρατεύματα προς δυο κατευθύνσεις:την Ήπειρο και τη Μακεδονία.

Η πρώτη σπουδαία μάχη εναντίον των τουρκικών δυνάμεων διεξήχθη στο Σαραντάπορο κοντά στην Κοζάνη.

Ο ελληνικός στρατός διέσπασε τις τουρκικές δυνάμεις και έτσι άνοιξε διάπλατα ο δρόμος προς τη δυτική Μακεδονία.

Όμως βασικός στόχος ήταν πάντα η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους και μάλιστα πριν να φτάσει σε αυτή ο βουλγαρικός στρατός, που είχε ξεκινήσει και αυτός από το Βορρά τις επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων.
Την άποψη αυτή υποστήριζε σθεναρά ο Βενιζέλος που για το λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με τον Κωνσταντίνο.

Η αποφασιστική μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης έγινε στα Γιαννιτσά  λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά.

Οι ελληνικές δυνάμεις επικράτησαν και έτσι στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο ελληνικός στρατός μπήκε πρώτος και ελευθερωτής στην πόλη.

Για να δείξει τη σπουδαιότητα αυτής της επιτυχίας για το ελληνικό έθνος ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εγκαταστάθηκε ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη.

Λίγους μήνες όμως αργότερα ο Γεώργιος ο Α΄ θα δολοφονηθεί.

Τη θέση του στο θρόνο θα πάρει ο Κωνσταντίνος ο οποίος στο μεταξύ, ως αρχιστράτηγος, είχε απελευθερώσει τα Γιάννενα (21 Φεβρουαρίου 1913) και είχε προχωρήσει στη Βόρεια Ήπειρο.

Σημαντικές όμως επιχειρήσεις έγιναν την ίδια περίοδο και στη θάλασσα.

Ο ελληνικός στόλος με αρχηγό το ναύαρχο Κουντουριώτη κυριάρχησε στο Αιγαίο.

Απελευθέρωσε πολλά νησιά και εμπόδισε τη μεταφορά τουρκικών στρατευμάτων αφού εγκλώβισε τον τουρκικό στόλο στα στενά των Δαρδανελίων.

Και οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες όμως σημείωσαν επιτυχίες εναντίον των Τούρκων:

Η Βουλγαρία στην Αν. Μακεδονία και τη Θράκη και η Σερβία σε περιοχές της Βόρειας Μακεδονίας.

Το 1913, με τη συμμετοχή των Μεγάλων Δυνάμεων υπογράφεται στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ των αντίπαλων πλευρών.

Η ρύθμιση όμως των συνόρων ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη δημιουργεί προβλήματα μεταξύ τους.

Οι Βούλγαροι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα εδάφη που πήραν, αλλά κυρίως από την απώλεια της Θεσσαλονίκης και έτσι στράφηκαν εναντίον των συμμάχων τους, Ελλήνων και Σέρβων.

Έτσι ξεσπά ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος Αυτή τη φορά, η Βουλγαρία είναι αντιμέτωπη στη συμμαχία Ελλάδας-Σερβίας.

Η Ελλάδα στις μάχες που ακολούθησαν είχε σημαντικές επιτυχίες εναντίον των Βουλγάρων τα στρατεύματα των οποίων αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.

Η οριστική ρύθμιση των συνόρων των βαλκανικών κρατών γίνεται με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, μετά το τέλος του πολέμου.

Τα βαλκανικά κράτη με τους δυο πολέμους κερδίζουν σημαντικά εδάφη και επεκτείνουν τα σύνορά τους.

Η Β. Ήπειρος παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας μετά την επιμονή των Μεγάλων Δυνάμεων.

Το τέλος των Βαλκανικών πολέμων βρήκε την Ελλάδα να έχει περιλάβει στα σύνορά της, Ήπειρο, Μακεδονία, νησιά Αιγαίου και Κρήτη, διπλασιάζοντάς τα σε σχέση με αυτά πριν τους πολέμους.

Αυτό επιτεύχθηκε χάρη στην ομοψυχία, τη γενναιότητα και την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού, σε συνδυασμό με τις ικανότητες των ηγετών του (Βενιζέλου, Κωνσταντίνου, Γεωργίου Α΄)  παρά τις όποιες διαφωνίες υπήρξαν κατά καιρούς.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΤΟΥ ΣΚΑΪ "ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ" ΓΙΑ ΤΟΝ Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ